Relevant textual alternative to the image

Assepoester en de prins

assepoester

In zijn boek ‘Durf te dromen!’ (uitgeverij Ankh-Hermes) gebruikt Alberto Villoldo het sprookje over Assepoester als metafoor om uit de slachtofferrol te stappen. Voor mij was de boodschap heel duidelijk en ik zal laten zien waarom.

Zoals we weten is Assepoester een lief en hardwerkend meisje en ze wordt zo slecht door haar stiefmoeder en stiefzusters behandeld dat haar leven een hel is.

Maar op een avond verlost de toverfee haar uit haar ellende door een pompoen om te toveren tot een koets, van muizen palfreniers te maken en Assepoesters lompen in een schitterende baljurk met glazen muitjes om te toveren. Dan kan ze naar het bal op het paleis, de liefde van de prins winnen en koningin van het land worden.

Hoewel Assepoester door haar familie slecht behandeld is, ziet de prins haar niet als een gekwetst meisje; hij ziet haar als een mooie en waardige danspartner. Als om 12 uur de toverij is uitgewerkt, vlucht Assepoester in haar oude lompen. De prins raapt het glazen muiltje dat ze verloren heeft liefdevol op en zweert dat hij hoe dan ook zijn prinses zal vinden. Hij zoekt overal in het hele land en past ten slotte het muiltje aan voet van een arm meisje in lompen gekleed. Als hij ontdekt dat zij de mooie vrouw is voor wie hij op die maanverlichte avond is gevallen, neemt hij haar overgelukkig mee naar het leven van rijkdom en weelde dat ze verdient.

Alberto Villoldo zegt dat veel vrouwen zich als een moderne versie van Assepoester zien, misbruikt en genegeerd, maar voorbestemd te worden gered door een knappe prins (of een fantastische baan) en zo haar moment van glorie te vinden.

Voor mannen is er een variant op het Assepoesterthema. Die laat ik hier onbesproken.

De boodschap van deze metafoor is dat veel mensen in meerdere of mindere mate ontevreden zijn over hun situatie. Dat kan om allerlei redenen zijn. Zij voelen zich een slachtoffer van hun omgeving of gebeurtenissen in het verleden en wachten op de prins die hen komt redden. Ze hebben het idee dat zij niet op eigen kracht uit hun problemen kunnen komen. Er moeten eerst allerlei dingen veranderen.

Uit het sprookje van Assepoester blijkt dat het de prins helemaal niet te doen is om dat meisje in die prachtige jurk en glazen muiltjes. Het ging hem om het meisje zelf. Ondanks haar lompen en eenvoud was zij de ware voor hem. Assepoester was goed genoeg zoals ze was. Ze hoefde niet te veranderen.

Toen ik mij opgaf voor de NLP Practitioner training was Neelienke – figuurlijk gezien - mijn prins op het witte paard. Ik verwachtte dat ik door de NLP training een ander mens zou worden. De training heeft me inderdaad heel veel gebracht. Ik heb veel kunnen oefenen in de groep en ik heb bepaalde inzichten gekregen waardoor ik me veel sterker voel dan vroeger. En daar was het vooral om te doen.

Het sprookje van Assepoester leert mij ook dat wanneer ik blijf denken dat ik alleen een volmaakt mens word als ik nog heel veel trainingen blijf doen, ik als het ware in een soort slachtofferrol blijf hangen. Slachtoffer van oude gebruiken en patronen. Ik kan die gedachten beter loslaten en vast stellen dat ik goed ben zoals ik ben en niet afhankelijk ben van de goedkeuring of instemming van anderen.

Zo hebben we allemaal onze eigen nachtmerrie van slachtofferschap en machteloosheid. Die is gebaseerd op oude ervaringen die al lang niet meer relevant zijn. Als we op dezelfde manier blijven denken, komen deze nachtmerries in allerlei vormen steeds weer terug.

Mogen we dan niet meer dromen van een prins op een wit paard? Ja wel, maar gebruik je innerlijke kracht om je dromen te realiseren.

Volg ons: