Op het moment dat ik deze blog voor de eerste keer schrijf zijn we alweer over de helft van de NLP Practitioner.
Tijdens de trainingen kijken we altijd even terug op wat we tot dan toe allemaal geleerd en besproken hebben. Het leuke is dat iedereen eruit haalt wat op dat moment voor hem/haar helpend zou kunnen zijn.
Naast het feit dat de trainingen ontzettend leerzaam, interessant en leuk zijn, ben ik er ook wel achter dat het soms behoorlijk confronterend kan zijn. Niet altijd leuk op dat moment maar dit zijn juist wel de momenten die voor mij het meest leerzaam zijn en zorgen voor de meeste verandering.
Zo had ik bijvoorbeeld de overtuiging over mij zelf dat ik echt een open boek was. Bleek toch iets minder te zijn dan ik dacht. Ik was hier best even van in de war. Als je een bepaalde overtuiging hebt over jezelf en dit blijkt dan even anders te liggen dan is dat in eerste instantie heel verwarrend. Gelukkig duurde het bij mij niet heel lang om te beseffen dat ik inderdaad niet helemaal het open boek ben als ik dacht. Opeens begreep ik ook waarom mensen mij soms 3 keer dezelfde vraag stellen. Omdat ze er dus niet zeker van zijn dat ik daadwerkelijk zeg wat ik wil. En dat zeggen wat ik wil of vind is inderdaad een dingetje. Ik vind het allemaal nog niet zo makkelijk, maar juist doordat ik mij hier nu bewust van ben kan ik er iets mee en dat is ontzettend handig!
Toen ik met de training begon had ik een bepaald doel voor ogen. Ik wilde meer zelfvertrouwen en mij weer echt oprecht blij kunnen voelen met vertrouwen in de toekomst.
Ik kan jullie vertellen dat de weg hiernaartoe voor mij met pieken en dalen gaat. Een aantal weken geleden kwamen er opeens een hoop gevoelens en emoties waar ik nou niet meteen op zat te wachten. Belangrijkste was om mijzelf uit te dagen om er nu anders mee om te gaan dan ik in mijn oude patroon zou doen. Voor mij was bijvoorbeeld belangrijk om júist op tijd te praten over wat ik voelde in plaats van er eerst zelf mee te blijven zitten, maar ook accepteren dat het er is en het er te laten zijn.
Na een aantal weken besefte ik mij opeens dat er dingen veranderd waren. Natuurlijk gebeurde dat daarvoor ook al met kleine stapjes maar dit was weer heel anders. Na alle kleine stapjes voelde dit als een enorm groot verschil. Ik merkte op dat ik mij zowaar weer écht blij voelde! Was ik dat die de radio harder zette en uit volle borst mee zong? Was ik nou ook nog aan het dansen? Het allermooiste is nog dat het niet slechts een kleine moment opname was. Ik mag dit gevoel inmiddels nog veel vaker ervaren! Ik werd van de week zelfs stomverbaasd aangekeken omdat ik ’s ochtends al vrolijk en aan het zingen was. Ik was namelijk zo’n persoon die je het eerste uur het beste gewoon met rust kon laten ’s ochtends. En ook toen een vriendin mij vroeg hoe het met mij ging kon ik voor het eerst sinds jaren oprecht antwoorden dat het goed met mij gaat! Ik kan gewoon niet in woorden uitdrukken hoeveel dat voor mij betekent. Wat ik wel kan zeggen is dat het zó bijzonder is allemaal.
Ik had mijzelf (en mijn omgeving) geen mooier, waardevoller en beter cadeau kunnen geven. Vol vertrouwen en goede moed ga ik de komende trainingen én de vervolgopleiding tegemoet en ik hou jullie hier graag een beetje van op de hoogte!
Groetjes, Tessy Coevert
Ps misschien vind je het leuk om eens naar een gratis open avond te komen? Klik hier
