We kennen allemaal het verschijnsel dat we naar aanleiding van een bepaalde gebeurtenis of actie van een ander persoon allerlei doemscenario’s gaan verzinnen of het gedrag van de ander op een bepaalde manier gaan interpreteren. En dan gaat het meestal om dingen die we niet leuk vinden.
Als we iets in onze omgeving waarnemen wordt dat via een intern proces omgezet in een reactie. Hoe die reactie uit valt is onder andere afhankelijk van onze ervaringen uit het verleden.
Het komt nog al eens voor dat we niet in de gelegenheid zijn om alle informatie te verzamelen die we nodig hebben om gedrag van een ander goed te interpreteren. Dan zou het beter zijn om voorlopig niets met het betreffende onderwerp te doen of eerst om opheldering te vragen. Maar neen, we gaan lopen denken en halen ons van alles in ons hoofd.
Om tot de juiste gedachten te komen, kun je een bepaald schema volgen. Dat ziet er zo uit:
Gedachte: ……… ……… ……….
1. Is het waar? Het antwoord is alleen ‘ja’ of ‘nee’.
Als het antwoord ‘nee’ is, ga je direct naar vraag 3.
2. Kun je absoluut weten dat het waar is?
3. Hoe reageer je, wat gebeurt er, wanneer je die gedachte gelooft?
4. Wie zou je zijn zonder die gedachte?
Als je deze vragen beantwoordt ontdek je dat je het jezelf heel moeilijk maakt, stress, slapenloze nachten etc. creëert, terwijl je niet zeker weet wat de ander bedoelt of waarom hij of zij iets gedaan of gezegd heeft.
Ik geef een voorbeeld.
Met mijn studieclubje heb ik een collectief abonnement afgesloten voor het on line raadplegen van vakliteratuur. Dat scheelt ons per persoon € 6.000 per jaar. De uitgever heeft wel bedongen dat we dit abonnement voor drie jaar afsloten. Daar zijn we akkoord mee gegaan met het idee als iemand binnen deze drie jaar met zijn praktijk stopt, hij zelf verantwoordelijk is voor zijn aandeel in het abonnementsgeld voor het resterende deel van de driejaarsperiode. We hebben dit in goed vertrouwen met elkaar afgesproken.
Ik heb de onderhandelingen met de uitgever gevoerd en de facturering loopt via mij. Ik ben dus het aanspreekpunt voor dit contract.
Wat gebeurt er op oudejaarsdag? Ik ontvang van Nick een fax waarin hij zijn abonnement, zonder opgaaf van redenen, per direct opzegt! Ik schrok daar erg van. Ik heb wel direct gereageerd met een e-mailtje waarin ik hem op onze afspraak met de uitgever wees. Maar we zaten in de dagen rond de jaarwisseling zodat verder contact uitbleef. Ik maakte me wel zorgen. Zo van: als hij weigert om zijn aandeel te betalen, wie draait daar dan voor op? De andere leden van de club of ik alleen etc.
We praten over een half jaar geleden. Toen stond ik nog anders tegenover dit soort gebeurtenissen dan nu vlak voor het laatste blok van de NLP training.
Nick is een vlotte vent, ziet er goed uit, goed in het pak en welbespraakt. Ook enthousiast en dynamisch. Hij heeft een leuk kantoor. Samen met Joop, een ander lid van de studieclub, is hij de gangmaker tijdens onze studiebijeenkomsten.
Een paar weken later komt ons clubje weer bij elkaar en stel ik uiteraard ook het opzeggen van het abonnement door Nick aan de orde. Wat blijkt nu? Nick en Joop gaan samenwerken en daardoor zijn er een aantal abonnementen overbodig geworden. Nick is daarom op 31 december achter zijn computer gaan zitten en heeft, zonder aanziens des persoons, zoveel mogelijk abonnementen opgezegd. In deze actie is ook ons abonnement meegenomen. Hij ziet ook wel in dat hij hier niet zomaar van af kan.
Deze reden voor zijn actie had ik niet kunnen verzinnen. Ik ging er vanuit dat hij er gewoon vanaf wilde en zijn verplichtingen niet meer wilde nakomen. Geen prettige gedachte. Ook niet wat de persoon betreft. Maar het zijn wel mijn gedachten! Mijn communicatiemodel was verantwoordelijk voor de hersenspinsels die bij mij ontstonden.
Dit liep dus goed af of beter gezegd: er was niets aan de hand. Ik heb hier veel van geleerd en zie dat de soep meestal niet zo heet gegeten wordt als ik soms denk of beter gezegd dacht. Eerst vragen naar het wat en hoe voorkomt vaak veel gepieker.
We zijn een paar maanden later. We hebben weer vaktechnisch overleg gehad en, nadat ik het kantoor heb afgesloten, loop ik naar buiten. Daar staan Nick en Marcel, een ander lid van het clubje, nog wat na te praten. Marcel vertrekt en Nick en ik blijven met zijn tweeën over. We praten over een paar bekenden uit ons advieswereldje. Ik ken de carrière van Nick een beetje. Nick wordt opeens heel openhartig. Hij vertelt en passant dat hij op 16-jarige leeftijd al wees was. En hoe hij als jong broekie van een jaar of twintig volwassen kerels de les wees als zij er een potje van maakten. Maar ook dat hij (ondanks zijn flair) wel eens na een overname van een kantoor op een bankje in het park had gezeten en zich oprecht afvroeg of hij wel goed bezig was. Ik kan jullie vertellen dat Nick goed geboerd heeft en dat het lijkt of het allemaal vanzelf gaat. Die indruk wekt hij wel. Maar ook deze man heeft zijn ups and downs. Het feit dat hij al op jonge leeftijd heeft leren knokken – ik geef toe: dat is mijn interpretatie – heeft hem gemaakt tot wat hij nu is. En dat is ook NLP: Hoe ga je met bepaalde gebeurtenissen om?
Voor mij was dat gesprekje met Nick een mooie afsluiting van de dag. En ik maak me geen zorgen meer over zijn integriteit.
