Relevant textual alternative to the image

NLP Stapstenen

Wat je nodig hebt komt vanzelf op je pad!

Dat zei mijn moeder altijd, alsof er kant en klare “pakketjes levenslessen” op de route op je staan te wachten.

Loop je met een boog om deze “cadeautjes”  heen omdat je er geen aandacht voor hebt of geen zin of energie,  dan kom je ze op den duur toch weer tegen.  En dit net zo lang totdat je dat wat je nodig hebt, hebt uitgepakt en tot je hebt genomen.

Misschien is dat inderdaad de bedoeling en zijn deze cadeautjes de stapstenen op je pad naar zelfontwikkeling: stapstenen die je de goeie kant op loodsen zodat je alles uit jezelf haalt en je leren je leven vooral volledig te leven.


Soms liggen de stapstenen dicht bij elkaar waardoor je wel vooruit, maar langzaam gaat. Kleine passen die je wel brengen waar je heen wilt, maar waarbij je geduld danig op de proef wordt gesteld.

Andere stenen liggen ver uit elkaar waardoor je je jezelf moet overwinnen om een grote stap te kunnen maken. Met een eerste, niet goed overdachte sprong red je het misschien niet, maar na veel oefenen weet je precies genoeg kracht in te zetten waardoor alles, en jijzelf, op z’n plek valt.

Helaas krijgt een ieder van ons  ook hogere moeilijk te overbruggen stapstenen voor z’n kiezen,  neergelegd door droevige momenten die nou eenmaal bij het leven horen. Zij vragen, vaak in tijd, een aanloop om er over heen te komen. 

Ik was er zo eentje, die om de lastige stapstenen heen bleef lopen, of liever nog, me omdraaide en een, in mijn ogen, makkelijkere weg koos. Op de één of andere manier kwam ik echter nooit daar waar ik wilde zijn en leken, op die alternatieve routes, de stenen alleen maar hoger.

Met m’n vijftigste levensjaar in het vooruitzicht (hé je gaat je leven nou eenmaal overdenken op een gegeven moment 😀) wilde ik vooral vooruit, niet meer afdwalen en niet meer stilstaan.
Ik zou trainen, oefenen, en op m’n gezicht gaan maar vooral kracht en  zelfvertrouwen opbouwen, zodat ik op een gegeven moment  een aanloop zou nemen en door de lucht zou vliegen tegelijkertijd wetend dat ik “het” zou halen.

Zo heeft de NLP Practitioner training voor mij gevoeld: Eén groot leerproces waar ik mocht oefenen, kennis tot me mocht nemen, intensief mocht trainen, een paar keer naast de stapsteen mocht landen, keihard op m’n bijna vijftigjarige gezicht mocht gaan om daarna liefdevol door Neelienke en de medecursisten omhoog te worden geholpen.

Soms bewust maar vaak ook onbewust maakte ik kleine stapjes en grote sprongen waardoor ik al diverse stenen achter me heb gelaten en weer met goede moed verder kan op mijn pad.

De NLP training voelt als het behalen van mijn rijbewijs waardoor ik zelf die cadeautjes, waar mijn moeder het over had,  op kan halen: ik zit achter het stuur en zet mijn eigen route uit en laat me door geen enkele steen meer een andere kant op sturen!

Wil jij dit ook meemaken? Schrijf je nu in voor een gratis kennismaking NLP







Volg ons: