De roltrap van Neelienke
Ja, en dan stelt Neelienke de vraag: ‘Hoe ga je op dit moment om met de roltrap?’ Ik zag het filmpje tijdens de cursus weer voor me. Maar wij zijn toch niet zo simpel om helemaal niets te doen als die trap er plotseling mee stopt?
Ik vond het toch wel een intrigerende vraag, ging bij mezelf te rade en kwam tot een interessant antwoord. De trap staat vaker stil dan wij denken en we doen er niets aan. Meestal heeft dat geen lastige gevolgen. Dat had het voor die mensen in dat filmpje ook niet want je wacht gewoon totdat er een monteur komt die de zaak weer in beweging brengt. Voor sommige mensen is dat heel gewoon.
Ik ging voor mijzelf eens na wanneer ik op een stilstaande roltrap sta en geen actie onderneem. Na een paar dagen kwam ik op het volgende onderwerp.
Ik houd veel van verhalen en leuke teksten. Dat heeft mijn opa mijn meegegeven toen hij mij als kleuter de stripverhalen van Olivier Bommel en Tom Poes uit de krant voorlas. Ik zat iedere avond op de leuning van zijn stoel en genoot van de belevenissen van de heer van stand.
Ik was een grote fan van schrijvers als Simon Carmiggelt en Godfried Bomans. Ja, inderdaad het is heel lang geleden dat ik bij mijn opa op schoot zat.
Tegenwoordig lees ik de columns van allerlei meer of minder bekende personen. Zoals Youp van ’t Hek, Frits Abrahams, René Diekstra, Ben Tiggelaar, Dick van der Plas en nog vele anderen.
En als ik deze verhalen lees geniet ik niet alleen van de inhoud en hun stijl van schrijven; ik ben ook een klein beetje jaloers en denk af en toe stiekem ‘Zou ik eigenlijk ook geen column kunnen schrijven?’
Ik verzon dan altijd een antwoord in de geest van: Zij schrijven veel leuker dan ik, ze hebben een geheel eigen stijl, ze zijn bekend en verzin er zo nog maar een paar!
Naar aanleiding van de vraag van Neelienke ben ik eens serieus gaan nadenken over hoe ik zo’n beetje door het leven ga en kwam tot de conclusie dat het blijven hangen in oude gedachten, dus vooronderstellingen, en het niet erkennen of optimaal benutten van je eigen kwaliteiten hetzelfde is als op een stilstaande roltrap blijven staan.
Wat levert het mij op als ik columns ga schrijven? Ik vind het leuk om over dingen na te denken en tot een conclusie te komen. Het op papier zetten van deze gedachten en ervaringen geeft een extra dimensie. Ik leg mijn gedachten vast en kan ze eventueel later nog eens nalezen. En het allerleukste is om mijn ideeën en conclusies met gelijkgestemden te delen. Vooral als die er voor zichzelf ook nog iets aan hebben. Dit heb ik de afgelopen weken met mijn berichtjes op Face Book mogen ervaren.
Wat is het spannende als ik columns de wereld in stuur? Ik raak een stuk controle kwijt, ik weet niet wie het leest en hoe de lezer het interpreteert. Maar is dat erg?
Ik heb het gevoel dat we allemaal in de afgelopen weken wel hebben ontdekt dat we soms als een simpele ziel op een weigerende roltrap stil blijven staan. Yvette wil ineens van alles. Linda is met haar zoon naar de sportschool gegaan.
Ik las in een column van Ben Tiggelaar dat veranderen ook bezinning en organisatie vraagt. En dat ervaar ik ook. Soms vraagt het wat voorbereiding om gewoontes en gedrag te veranderen. En als het niet meteen lukt, leer je wel wat je bij de volgende poging beter anders kunt doen. Er valt in ieder veel meer te veranderen en te verbeteren dan je in eerste instantie denkt.
Dit is dus mijn eerste stap om een collega van de grote columnisten te worden. Ja, ik krijg meteen een beetje kapsones. Dat is wel jammer maar dat komt door de hulk die in mij groeit. Misschien heeft Neelienke een anti-hulkpilletje. Ga ik vragen.
Beste NLP-ers, ik groet jullie met een 🙂
