Onlangs keek ik naar een aflevering van College Tour. In dit programma interviewt Twan Huys, samen met studenten, bekende personen zoals Bram Moszkowicz, Willem Holleeder en de schrijver A.F.Th. van der Heijden. Deze avond was Whoopi Goldberg zijn gast. Zij is onder andere bekend van haar rol in de film Sister Act.
Whoopi Goldberg is een bijzonder sympathieke vrouw en de levenslust en -kracht spat van haar af.
De studenten krijgen volop de gelegenheid om vragen te stellen.
Een jongeman stelde haar een vraag. Of het was meer een mededeling. Hij begon met te vertellen dat hij met zijn vrouw had gewed dat hij niet zou durven opstaan om een vraag te stellen. Hij was namelijk licht autistisch en had jarenlang een teruggetrokken bestaan geleid. Maar dankzij Whoopi Goldberg had hij zijn isolement doorbroken.
Hij bedankte Whoopi voor haar rol in Star Trek. Haar optreden in de serie sprak hem zo aan dat hij alle afleveringen van Star Trek was gaan volgen en lid was geworden van een Star Trek club. Door de contacten met de andere Star Trek fans was hij een heel ander leven gaan leiden. Hij had inmiddels al vele barrières doorbroken. En dat allemaal dankzij Whoopi Goldberg!
Dit was een zeer emotioneel moment in College Tour. Met de tranen over haar wangen liep Whoopi naar de student in de zaal en omhelsde hem om hem te bedanken voor zijn verhaal.
Ik vind dit zeer bijzondere gebeurtenissen. Een actrice van wereldformaat speelt gewoon haar rol in een sciënce fiction serie en aan het andere eind van de wereld leidt dat tot een grote verandering voor een fan van haar.
Hoewel zij van niets wist zette Whoopi het leven van een ander mens in positieve zin op zijn kop
Dit is een heel sprekend voorbeeld van de invloed die mensen op elkaar hebben. Vaak onderschatten we die. Een klein gebaar, een andere aanpak, net wat meer aandacht dan anders heeft vaak meer en grotere gevolgen dan we denken.
Dit vinden we ook terug in het bekende lied van Bram Vermeulen:
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier houd je niet tegen.
Het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld door sneeuw en regen,
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee.
Om hem dan glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg kan gaan.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
het water nooit meer dezelfde weg kan gaan.
Het is dus zeker de moeite waard om wél je mond open te doen tijdens een vergadering of je arm om de schouder te leggen bij iemand die verdriet heeft maar die je nauwelijks kent. Je verlegt daarmee een steen in een rivier op aarde waardoor het water een andere weg zal gaan.
Net als bij Whoopi Goldberg merk je daar soms zelf weinig of niets van maar jouw actie, hoe klein of onbelangrijk die ook lijkt, kan grote gevolgen hebben. En meestal treedt er een kettingreactie op. In eerste instantie zijn het subtiele veranderingen maar naar gelang die veranderingen aan elkaar worden doorgegeven worden ze groter.
Het begint als de vleugelslag van een vlinder. De verplaatste lucht is niet eens voelbaar maar uiteindelijk veroorzaakt die ene vleugelslag een orkaan.
De metaforen het verleggen van een steen in de rivier en de vleugelslag van een vlinder komen in het voorbeeld van de rol van Whoopi Goldberg in Star Trek en de autistische jongeman in Nederland bijna letterlijk uit.
Angelique vertelt regelmatig over de dingen die ze tegenwoordig in haar werk of in haar huiselijke kring anders doet en wat de effecten daar van zijn. En zo hebben we allemaal onze voorbeelden.
Het zijn vaak ogenschijnlijk kleine dingen die we sinds het begin van de training anders zijn gaan doen en als je er even bij stil staat zie je ook dat de effecten uiteindelijk best groot zijn. Dat hebben we toch maar bereikt. Mooi toch!
De rol van Whoopi Goldberg in Star Trek is de rode draad is in dit verhaal. Het is een science fiction film. Dit soort films hebben vaak een voorspellende karakter. Hoe zou het in de toekomst kunnen zijn?
Fantasieën worden vaak werkelijkheid. Daar zijn heel veel voorbeelden van.
Dan komen ónze dromen toch ook uit?
